Οι ασθενείς οι οποίοι εξέρχονται από Μονάδες Εντατικής Θεραπείας παρουσιάζουν ένα ευρύ φάσμα επιπλοκών (μυϊκή ατροφία και αδυναμία, περιορισμένη λειτουργική και φυσική ικανότητα, συγκάμψεις, κατάθλιψη, άγχος, γνωσιακές διαταραχές) από την παρατεταμένη παραμονή στη (ΜΕΘ) και κρίνεται ουσιαστική η πρώιμη αναγνώριση των ασθενών εκείνων που θα χρειαστούν αποκατάσταση. Αν και δεν υπάρχει σαφής ορισμός για το σύνδρομο μετά από τη ΜΕΘ (PICS), η ιατρική κοινότητα έχει συμφωνήσει ότι αυτό περιλαμβάνει την εμφάνιση νέων ή την επιδείνωση γνωσιακών ή ψυχικών διαταραχών ή και δυσλειτουργιών από το μυοσκελετικό και αναπνευστικό σύστημα.
H αποκατάσταση του βαρέως πάσχοντος ασθενούς είναι μια δυναμική διαδικασία. Αποτελεί συνήθη πρακτική να μεταφέρονται οι ασθενείς μετά από τη ΜΕΘ σε μια μονάδα αυξημένης φροντίδας ή σε κάποιο κέντρο αναπνευστικής αποκατάστασης, ιδίως αν δεν έχουν απογαλακτιστεί από τον αναπνευστήρα, ώστε να υπάρχει μια μεταβατική φάση με στόχο την ενίσχυση των συστημάτων που παρουσιάζουν σημαντικά ελλείμματα.